وبلاگ ناصر ابراهیم زاده

راستیتش از وقتی ارتباطم رو با این دوستای که تو عکس بالا و پایین مشاهده میکنید عمیق کردم دیگه ارتباط و بودن طولانی مدت در کنار گونه های هم نوع برام حوصله سر بر شده و این دوستانم باعث شدند که خیلی از عادت های رفتاری و عده زیادی از دوستهای هم نوع قدیمی ترم رو که امروز دغدغه مشترک باهاشون ندارم رو به فراموشی بسپرم . اما از دنیای شخصی این روزهام که بگذریم دنیای این روزها کشور اگر چه همراه با فراز و نشیبهای ارزی و

تو این مدت زمانی که از خاموشی در نوشتنهای اینجا میگذره بهانه های مختلف برا ی نوشتن به سراغم اومده اما راستش رو بخوام بگم حوصله نوشتن برای منتشر کردن در اینجا رو نداشتم، یا به شکلی میشه گفت تنبلی و بی حوصلگی تو این مدت بیشتر بر روانم مسلت بود به هر حال تو این کلنجارهای درونی راغب این شدم که به بهانه این عنوان چند خطی هم برای انتشار و بروز رسانی وبلاگم بنویسم. نمیدونم که این نوشته با تیتر عنوان هماهنگ هستم یا نه! اما به هر…

یاد گرفتم هر باری که ذهن قصد فرار از نوشتن رو داره در رابطه با نوشتن عنوانی درست کنم و چند خطی بنویسم این نوشته هم در چنین وضعیتی نوشته شده، چند وقتی هست که مداوم نویسی در اینجا رو انتخاب کردم و در این مدت چند ماهه، سعی من بر این بوده که به طور دائم هر شب بنویسم البته در این چند هفته گذشته کمی تنبلی کردم و یکم از نوشتن فاصله گرفتم، اگر در این باره بخوام در اینجا اعترافی کرده باشم اینه که در این مدت…

یکی از پرسشهای تمرینهای انتهای کتاب روانشناسی عزت نفس در پروژه لذت بخشی که در انتهای این کتاب موجود هست در رابطه با پنهان داشته ها(مکنونات) بود و بنا به این کشف شگفت انگیزی که در این روزها داشتم، انتخاب موضوع این مطلب رو در رابطه با مکنونات که در فرهنگ لغتهای انلاین اون رو پنهان داشته ها ترجمه شده. اگر بخوام اعترافی در رابطه با معنای این کلمه کرده باشم اینه که در سال گذشته که تمرینهای عزت نفس رو انجام میدادم بدون اینکه معنی این

تو این شکی نیست که ادامه دادن کار ماست البته تا اون روز که مغز ما ارور نده و سلولها موجود در بدن فعالیت خودشون رو انجام بدن،هرچند بعد از مرگ سلولها هم، نوشته های ما کار خودشون رو انجام خواهند داد. به عنوان یک عضو کوچیک، اونچه که به عنوان مسئولیت بر دوشمون هست رو اجرایی میکنیم حالا از این کلمات نامفهوم که بگذریم قرار بعد از مدتها شما رو مهمون موزیکی کنم. یاسر بختیاری جزء لیست کوچک (از لحاظ تعداد) افراد تاثیر گذار در زندگی من بحساب میاد،…

این عنوان رو از جمله ای در متن یکی از درسهای چالش نوشتن در متمم برداشتم از اونجایی که یکی از دغدغه شبهای پاییز و زمستان سال ۹۶ برای من برای من نوشتن بوده، این جمله از نظر من خیلی به کار این روزهای من میاد و توصیف خوبی برای کاری که دارم میکنم یعنی وبلاگ نویسی هست بعد از دیدن این جمله سریع یک تیکه کاغذ برداشتم و این نوشته رو زدم به دیوار تا هر زمانی که حال نوشتن رو نداشتم با دیدنش انرژی بگیرم و بنویسم دقیقاً…

یکی از اعتیادهای مثبتی که این روزها با اون طعم لذت رو میچشم کتاب خوندن هست البته سرعت مطالعه من یک مقدار کند هست و این کند بودن بعضی وقتها ازرده خاطرم میکنه، راستش رو بخواین چند باری رفتم سراغ یادگیری مهارت تند خوانی اما در تمرینهای تند خوانی احساس میکردم در درک مطلب ضعیف هستم به همین خاطر موقتن آموزش مهارت تند خوانی رو از تو لیست اولویتهام خارج کردم ، البته مسلح بودن به این مهارت هم یکی از موضوع هایی هست که برام مهمه و خیلی تمایل…

تو عنوان مطلب قبلی اشاره ای کوتاهی به آموزش بچه ها کردم، از اونجایی که با افزایش روز به روز شبکه های تلویزیونی و فرا گیر شدن این ابزار در اتاقهای خانه ها و در جیب افراد نمیشه مانع دیدن بچه ها از این برنامه ها شد به نظرم بهتر هست که برنامه های مناسب سن کودکان رو خودمون انتخاب کنیم. مثلا من اپلیکیشن آپارات کودک رو روی تبلت دخترم نصب کردم و گه گاهی هم خودم میشینم با هاش کارتونها موجود رو میبینم، برنامه عمو پورنگ به نظرم

از اونجایی که بخشی از وقتم برای نوشتن در اینجا صرف میشه به نظرم بهترین جایی که نق های خودم رو میتونم ابراز کنم همین جاست هرچند این جور حرافی ها کاری رو از پیش نخواهد برد اما به نظرم برای تخلیه ذهنم میتونه مناسب باشه هر چند درد این جور مسائل خیلی برام دردناک و عمیق هست اما بیشتر از ابراز این بحث ها و بیان نظرم در جال حاضر چیز دیگه ای از دستم برنمیاد و به ذهنم نمیرسه که بیان کنم. اصل بحث: بعد از مدتها دوری…